[Мужчина]

Беларускія сілачы

Да гэтага часу на поўдні Крупскага, Барысаўскага, а таксама ў паўднёвай частцы Бярэзінскага раёнаў сярод мясцовых старажылаў бытуе мноства быляў і небылічак пра мясцовых жыхароў, якія валодалі калісьці незвычайнай сілай. У памяці народнай захаваліся і імёны некатарых з іх: Ціт Баравуля з Крупскага і Барыс Агеевіч Цішкавец з Вяляціч Барысаўскага раёнаў. Згодна сцвярджэнню асноўнай часткі нашых інфарматараў, незвычайная сіла гэтым сілачам была дадзена ад прыроды, і толькі некаторыя з апавядальнікаў паведамляюць, што атрымалі “мацакі” (“мацак” –– ад слова “моц”, “моцны”), фізічную моц пад час фізічнай работы. Мой дзед, Ермачонак Міхаіл Фёдаравіч (в. Лаўніца Барысаўскага раёна, 1899 г.н.) запэўніваў мяне, што, акрамя прыродных дадзеных, мясцовыя жыхары мелі прывычку займацца і штодзённымі спецыяльнымі трэніроўкамі.

“Старыя нават смяяліся з Барыса Агеевіча Цішкаўца, які ў маладыя гады бегаў з бервяном на плячах па лугах і балотах, прысядаў з ім, круціў яго на руках. За гэта ўсё людзі спачатку лічылі яго крыху прыдуркаватым”.

Успамінаў ён і яшчэ пра нейкага паслядоўніка сілача Б.А. Цішкаўца, які жыў у вёсцы Лаўніца. Прозвішча гэтага чалавека, на жаль, запамятаваў, але добра помню, што сваю фізічную сілу ён выкарыстоўваў вельмі арыгінальна.